30 augustus 2008

ljouwert

Parallel aan spoor en snelweg breng ik dit weekend door op een lapje land en huis met een kleine jeugdgroep uit Leeuwarden. Life Direction; zeven studies over het plan en de wil van God en hoe onze levens in dat plan passen. Morgenochtend spreek ik hier bij de Vergadering van Gelovigen en reis in de vroege middag weer naar huis.
Verder even niets te melden.

28 augustus 2008

Weer thuis en Gods wil

Tja, het zit er al weer op. Vandaag tijdens de staf studie een interessante discussie over de wil van God in gang gezet. Wat me opviel is dat we met elkaar heel erg goed kunnen relativeren. Tijdens de discussie over de zin en onzin over die wil van God bleken we heel knap in staat om voor elke stelling een tegenargument kunnen vinden. De legitimatie voor zowel de zin als de onze blijkt "oprechtheid" te zijn. Als iemand iets met oprechtheid gelooft en praktiseert is het al gauw okay (zelfs al ziet iedereen dat het onzin is). Met andere woorden, we vinden altijd voorbeelden die het tegendeel van een bewering bewijzen.
Voorbeeld:
God zegt tegen Adam en Eva: "van alle bomen in de hof moogt gij eten, behalve van die kanariegele, daar in de verte. Zien jullie die boom waar je niet van mag eten en al die anderen bomen waar je dus wel van mag eten, Adam en Eva?" Nadat A en E bevestigend antwoorden gaat Eva in de keuken aan de slag om de lunch voor te bereiden.
Ze belt Adam op (die is op het veld aan het werk) en vraagt hem wat hij wil eten. Adam wil maar een ding en dat is Gods wil doen. Niet zijn wil, maar Gods wil. Mag Adam nu wel of niet aan Eva zeggen wat hij zou willen?

Nu zegt iedereen waarschijnlijk dat de instructie van God duidelijk genoeg was en dat Adam en Eva de vrijheid hadden gekregen om te eten wat ze wilden, of waar ze trek in hadden. Om nu te tot God te gaan bidden of Hij aub Zijn wil betreffende het lunchmenu voor deze betreffende dag bekend zou willen maken is onzin en tijdverspilling.
"Maar", zegt de doorgepolderde en supergeestelijke Hollander, "als iemand er nu behoefte aan heeft om hieromtrent wel om Gods specifieke wil te bidden, dan moet iemand dat toch zelf weten?"

Het godsbeeld van velen is m.i. teveel gebaseerd op wat men bij God voelt en denkt en niet noodzakelijkerwijs op wat we over Hem weten. Daarmee beknoten we onszelf in de vrijheid waartoe God ons geroepen heeft en verspillen onze tijd en Gods aandacht (als dat laatste überhaupt mogelijk zou kunnen zijn). Het helpt mij wel begrijpen waarom velen zo weinig van God horen. Hij heeft namelijk vaak al lang gesproken en wacht op ons om gebruike te maken van die vrijheid en de daaruit voortvloeiende verantwoordelijkheid voor de keuzes die we maken op ons te nemen.

27 augustus 2008

Hier is mijn plek

Een paar dagen in de stroomversnelling van het OM leven en mijn energie is weer toppie in orde.
Het voelt ongeveer als thuiskomen na een lange reis. Vandaag twee studies met de OM staf. Dat ging best wel lekker.
Mijn oude bekende die gisteren langskwam is in de loop van de dag verder getrokken. Ik was bijzonder verheugd toen hij besloot om op te stappen.

Vol energie zou ik graag de wereld wat willen veranderen.

26 augustus 2008

Hij is er weer

Jawel, mijn regelmatig en vooral op ongewenste momenten opduikende oude bekende M. is er weer. Vanavond zou ik een vergadering hebben met de kringleiders van de Brandaris maar heb deze helaas moeten annuleren. M. eist alle aandacht op. Dat is echt heel spijtig want pas op 25 november ben wegens mijn grillige reisschema pas in de gelegenheid om een volgende vergadering te hebben.
Nu zal ik onverrichter zake terugkeren naar Dalfsen; Mission not Completed.

Vandaag de tweede studie met de OM staf. Het was bemoedigend om weer een grote groep te hebben. Vandaag met elkaar de vraag bestudeerd hoe een wereldbeeld of een Godsbeeldkan veranderen (of juist niet) en welke elementen van belang zijn, of zelfs noodzakelijk, in dit proces van verandering. Wetenschappers zijn het er over eens dat het bijna onmogelijk is om een Godsbeeld of wereldbeeld in de kern te veranderen. Met druk van buitenaf kom je een heel eind. Neuro Linguistic Programming helpt ook wel wat maar het is en blijft een behoorlijke kluif.

Het meest effectief is denk ik een confrontatie. Confrontatie met liefde, ziekte, dood, onrecht zijn de grootste veranderelementen die de mens in de kern van zijn bestaan raken en direct invloed uitoefenen op het wereldbeeld, zelfbeeld en Godsbeeld. Ten positieve en ten negatieve. De confrontatie met armoede en lijden heeft een enorme impact gehad op mijn Godsbeeld en mijn mensbeeld. Ik ben bijvoorbeeld niet zo optimistisch over de mens. Vind het moeilijk om mensen te vertrouwen en merk dat mensen oevr het algemeen met zichzelf bezig zijn; tot en met hun geloofsbeleving. De nadruk die ik tegenkom op "wat God allemaal voor mij kan en wil doen" maakt mij regelmatig onpasselijk (zie mijn blog van een paar weken terug over God goedkoper van een paraplu).

De confrontatie met armoede, lijden en onrecht heeft me doen beseffen dat wij, mensen, God ten onrechte verantwoordelijk houden voor al die zooi. We hebben daar onze taal voor aangepast: lijden en onrecht gebeurt onder Zijn toelating. Daar kom je echter niet zo makkelijk mee weg. Als iets onder mijn toelating gebeurt, ben ik er ook verantwoordelijk voor, en dus op aan te spreken.
Wijzelf, de mensheid is volledig verantwoordelijk voor armoede, lijden en onrecht en 100% aanspreekbaar op wat wij toelaten. Het is onder onze en mijn toelating dat deze dingen gebeuren. Ik kan en mag dat niet afschuiven op mijn hemelse Vader die volkomen volmaakt is!

25 augustus 2008

Deja vu

Het is het eenentwingste jaar dat ik in min of meerdere mate betrokken ben bij onze jaarlijkse conferentie voor nieuwe werkers. De meeste van de ruim 250 nieuwe werkers waren nog niet geboren toen ik hier (de bron in dalfsen) voor het eerst kwam. Mijn betrokkenheid is nu meer bij de ontwikkeling en aanmoediging van onze leiders. Deze week doe ik vijftal studies met ze. De focus ligt op de vraag hoe het komt dat mensen zo ongelooflijk moeilijk echt veranderen.
Het is best wel confronterend als je bij jezelf merkt dat je bepaalde gewoontes of nare eigenschappen wel graag wilt veranderen maar jezelf toch voortdurend blijft tegenkomen in een hardnekkig onveranderen.

Hoe kunnen we deze nieuwe werkers en elkaar bijstaan en helpen om tot waarachtige verandering te komen?
Een aantal tips:
1. Stop met elkaar aanspreken op buitenkantzaken.
2. Breng veel tijd met elkaar door
3. Bevraag elkaar naar de dieper motivatie en als deze niet verwoord kan worden, help elkaar dan om woorden te vinden.
4. Werk vanuit het centrum, het hart.

22 augustus 2008

Geen inspiratie en een beetje religie

Dit is Blog nr. 400!

Vandaag gewoon down! De laatste weken lijd ik aan chronische demotivatie en gebrek aan inspiratie. Normaal zou ik vier studies er even uitrammen en nu ben ik er een week mee bezig en zou het zo allemaal weg willen pleuren!
Het lijkt alsof al m'n passie aan het weglekken is en er onverschilligheid voor in de plaats komt.

De laatste tijd denk ik wat na over "religie". Dat is een 'vies' woord. God wil geen religie maar een relatie.
Nu komen beide woorden als zodanig niet in de Bijbel voor maar beide concepten zijn impliciet en overduidelijk aanwezig. De eenzijdige nadruk op relatie heeft het bestaansrecht van religie in het volgen van Jezus weggedrukt.

Wikipedia geeft wat achtergrondinformatie:

Bij Romeinse auteurs treft men de volgende etymologieën van het woord religio aan.
Cicero (zie foto rechts) leidt het woord af van relegere (herlezen, overdoen, nauwgezet in acht nemen) en typeert daarmee het begrip religie als het voortdurend en ijverig in acht nemen van alles wat op de verering van de goden betrekking heeft (vergelijk De natura deorum II, 28 en De inventione II, 22 en 53).
Lactantius verklaart religie uit religare (opnieuw binden, goed binden) en verstaat onder religie de band (liga) tussen God en de mens (Divinae Institutiones IV, 28).
Aulus Gellius leidt het begrip af van relinquere (achterlaten) en geeft daarmee aan dat alles wat tot de religie behoort van het profane is afgezonderd (Noctes Atticae IV, 9).
Augustinus brengt het woord in verband met re-eligere (opnieuw verkiezen): in de religie kiest de mens God, die hij door de zonde had verloren, weer als bron van zijn zaligheid (De civitate Dei X, 4).
Aan de afleiding van religare, relinquere, re-eligere kleven taalkundige en lexicologische bezwaren. Het grootste gezag heeft de opvatting van Cicero: religie verwijst naar vrees tegenover de godheid (godsvrucht, vergelijk Duits: Gottesfurcht, Hebreeuws: jir'at ha-Sjem) en de daaruit voortvloeiende nauwgezette waarneming van de godencultus. Religio staat dus in tegenstelling tot negligere (veronachtzamen, vergelijk: negligé).


Religie heeft voor de gemiddelde westerling iets negatiefs en wordt gekoppeld aan wetticisme en/of traditie.
Religie heeft ook iets moois omdat het iets zegt over het opnieuw in een lijn komen met God. De rol van religie is het helpen terugbuigen van wat van God was afgebogen.
In die zin horen religie en relatie bij elkaar. De relatie krijgt vorm, inhoud en betekenis door de religie. De religie helpt ons begrijpen dat relatie mogelijk is.

Ik denk dat ik een beetje religieus aan het worden ben.

20 augustus 2008

Dualisme en Schisme

Een belangrijke reden dat het zo ontzettend moeilijk is om werkelijk diep van binnen te veranderen is het feit dat we denken en leven in dualismen en schismen. Christenen hebben er hun vocabulaire op aangepast: "dat deed ik niet zelf, het was m'n vlees", of "de geest is wel gewillig maar mijn vlees is zwak". Dat laatste werd trouwens door Paulus aangevoerd om de juistheid van Gods wet te bevestigen. We herkennen ons in: "wat ik niet wil doe ik toch en wat ik wel wil doe ik toch niet", hoewel de praktijk van velen zal zijn: "ik doe gewoon wat ik wil".
Pas als ik geconfronteerd wordt met Gods wet, kom ik er achter dat ik vreselijk tekortschiet.

Gods norm is: liefhebben. Onvoorwaardelijk en zonder te discrimineren. Als ik die norm serieus neem kom ik mezelf keihard tegen omdat het mij onmogelijk lijkt om iedereen onvoorwaardelijk lief te hebben. Het ging prima met me, totdat ik Gods wet wilde doen. Tot die tijd stond ik in mijn recht en gelijk om de een meer lief te hebben dan de ander en een enkeleing zelfs te haten. Ik kon dat verklaren en je zou me gelijk hebben gegeven.
Nu ik Gods wet wil doen, gaat het opeens niet zo goed met met me. Ik heb een probleem.

Met liegen gaat het net zo. Gods norm is de waarheid. Altijd en overal. Totdat ik daarmee werd geconfronteerd voelde ik me prima met m'n leugentjes en leugens.
Nu ik aan Zijn norm wil voldoen, heb ik een probleem. Ik betrap me op onwaarheden, halve waarheden en verzwijgen.

Shit.

De wet van God is volmaakt en ik ben dat niet. Ik ben volmaakt incompatibel met Gods wet. En toch zie ik dat Gods weg de beste is.

Romeinen 8 leest:
Wat de wet van Mozes niet kon, omdat ze machteloos was door ons zondige bestaan, dat deed God. Hij heeft zijn Zoon in datzelfde zondige bestaan gestuurd als een offer voor de zonde, en daarmee de zonde juist binnen dit bestaan zelf veroordeeld. Zo kunnen wij nu volbrengen wat de wet van ons eist: want we leiden geen leven meer zonder God, maar we leven volgens de Geest van God. Wie zich laten leiden door hun zondige ik, zetten hun zinnen op zondige dingen. Maar wie zich laten leiden door de Geest, zetten hun zinnen op wat de Geest wil.

Wat een oplossing! Daar word ik toch lichtelijk happy van!

19 augustus 2008

Wie Ja zegt moet ook Be

Waarom heb ik ook alweer ja gezegd? Ik had me nog zo voorgenomen om voet bij stuk te houden en het niet te doen. Uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan want het ging maar om vier studie van 90 minuten voor de OM staf.
Leiders van de eigen organisatie zijn wat mij betreft, naast de eigen gemeenteleden, het meest kritische en intimiderende publiek.

En nu moet ik dus aan de bak. Vandaag begint onze jaarlijkse conferentie op de Bron dat nu "Mooirivier" heet.
(Waarom ze een naam die zo gevestigd is veranderen in zoiets doms als Mooirivier, is mij geheel onduidelijk. Twee mogelijkheden: een duur marketingbureau heeft de powers that be er van weten te overtuigen dat dit veeeeeeel beter is. En, omdat ze er verstand van hebben en ervoor betaald worden krijgen ze hun zin. Of, en dat is mogelijkheid twee, de huidige eigenaar heeft het zelf bedacht en is van harte overtuigd van deze vreemde naamswijziging).

Maar goed dat alles helemaal terzijde; ik moet nu wel die vier studies voorbereiden en dat kost gewoon een heleboel werk. Die OM leiders zijn gepokt en gemazeld in van alles en nog wat en hebben het meeste wel gehoord. Niet dat er nu perse iets nieuws gezegd moet worden maar het moet wel uitdagen, stimuleren en veranderen!

Dus, wat gaan we doen? We gaan eens kritisch naar ons eigen geestelijk leven kijken en de manier waarop we onszelf effectief denken te reproduceren. Ik neem als uitgangspunt de vraag hoe het mogelijk is dat van een groep van 10 nieuwe werkers die twee jaar van hun leven hebben gegeven aan ons werk, er vijftien jaar later bijna geen van hen nog actief de God volgt die ze zo van harte en zonder voorwaarden wilden dienen.
Wat zegt dit over die mensen?
Wat zegt dit over ons en onze programma's
Hoe zit het met mij? In hoeverre doe ik wat ik doe omdat het de cultuur en verwachting van de organisatie is? Wat zou er bij mij blijven hangen aan toewijding en geestdrift als ik morgen tupperware zou gaan verkopen i.p.v. mijn hele leven in dienst van het Evangelie te staan?

Nu houdt dat thema van veranderen en vooral het tekort aan wezenlijke, blijvende verandering mij nogal bezig dus ik laat me maar een beetje leiden door mijn eigen actualiteit.
Met andere worden, laten we onze maskers eens af doen, elkaar diep in het hart kijken en een aantal wezenlijke vragen eens serieus onder de loep nemen en zien te beantwoorden.

18 augustus 2008

100% zicht

Vandaag naar de oogarts die verklaarde dat ik met m'n linkeroog 100 zie. Dat is fijn. Mijn linkeroog is nu echter wel verziend en mijn rechteroog bij-. Ik lees met rechts en kijk in de verte met links. Daar moeten m'n hersenen aan wennen en dat kan wel een paar maanden duren.

Waren er maar metertjes die konden bepalen hoe scherp ik geestelijk zag. Zonder metertje weet ik in ieder geval dat ik geestelijk zowel verziend als bijziend ben en dat ik multifocale correctie nodig heb. Hoe groot de afwijking is, weet ik niet. Waarschijnklijk groot genoeg om altijd alles te dubbelchecken en dan vervolgens heel voorzichtig te zijn.

16 augustus 2008

Meer lezen na de vakantie

Dit las ik vanmorgen in de krant en zo'n berichtje geeft de burger moed: betere seks, meer cultuur en meer lezen na de vakantie. Ik vis echter achter het net omdat ik niet op vakantie ben geweest! Ik zal dus op een andere manier mijn seksleven, culturele activiteiten en boekenlezerij op een hoger niveau moeten krijgen. Ik beperk me tot een opmerking over "meer lezen". Waarom? Omdat niemand iets te maken heeft met mijn seksleven en ik waarschijnlijk altijd een culturele barbaar zal blijven,

Onlangs kwam ik in de verleiding om "The Works of John Wesley, Third Edition: 7 Volumes" aan te schaffen. Het was voor een weggeefprijsje: 95 dollar inclusief verzendkosten vanuit Amerika!
Maar ga ik die 7.488 bladzijden ook daadwerkelijk lezen?


Misschien na een lange vakantie.

Naar aanleiding van deze onweerstaanbare aanbieding heb ik nog wat deductiewerk gedaan.
Waarom is het zo goedkoop? John Wesley is dood en het copyright op zijn werken waarschijnlijk al heel lang geleden vervallen. Met andere woorden, het zou best wel eens "public domain" kunnen zijn zodat iedereen met een internetverbinding toegang kan hebben tot de Wesleyaanse erfenis.
En ja hoor, hier is een link met een hele goede zoekmachine. Daar ga ik echt zelf niet voor bladeren. Zelfs niet na de vakantie!

15 augustus 2008

Muziek met een positief drijfvermogen

Sommige bloglezers weten inmiddels dat ik niet kritiekloos meedrijf met de "worship golf". Toch ben ik een notoire liefhebber van muziek. Met name muziek die niet als vanzelfsprekend meedrijft op de golven van populaire dingetjes die werken.
Gisteren schreef ik over de beweging van voornamelijk ondergrondse pogingen om de aloude waarheden die we in de Bijbel vinden opnieuw te verkennen.

Een parallelle analogie vinden we in de muziek van Sufjan Stevens. Ik vermoed dat de meeste bloglezers nog nooit van hem hebben gehoord. Sufjan is een volgeling van Jezus die briljante muziek maakt en daarbij uiterste gevoelige, persoonlijke en poëtische teksten schrijft. Ik zou het zelf "voorzichtige muziek" willen noemen. Muziek waarbij je kunt onthaasten.
Wat hij doet is het opnieuw definieren en uitdrukking geven aan klanken, gebruik van instrumenten.

I'd swim across lake Michigan
I'd sell my shoes
I'd give my body to be back again
In the rest of the room

To be alone with you
To be alone with you
To be alone with you
To be alone with you

You gave your body to the lonely
They took your clothes
You gave up a wife and a family
You gave your goals

To be alone with me
To be alone with me
To be alone with me
You went up on a tree

To be alone with me you went up on the tree

I'll never know the man who loved me

Prachtig toch?
Wat de "emerging church" en de muziek van Stevens gemeen hebben is dat hetgeen protest of ongenuanceerde kritiek is op bestaande en traditionele vormen en overtuigingen maar een gepassioneerd zoeken naar en uitdrukking geven aan de vragen die in het hart leven.

Stukje luisteren?

En op deze deze site kun je nog veel meer beluisteren en zelfs downloaden. Ben benieuwd wat je ervan vindt.

14 augustus 2008

Zoeken naar positief drijfvermogen

Onlangs las ik "Knielen op een bed violen". Een boek waar je niet geheel vrolijk van wordt en in zekere zin is het een karikatuur van het gereformeerde geloof maar zeker niet representatief voor de traditionele kerk. Ze zijn er nog, kerken waar de geloofsbeleving uiterst pessimistisch is en de kans op behoud vrijwel te verwaarlozen. Een van de meest tragische passages in het boek is de dienst waarbij de geredden aan het avondmaal mogen. Geen van de aanwezigen heeft de zekerheid van het behoud en het blijft leeg rondom de tafel! Het soms de hopeloosheid op; de uitzichtloosheid.

Toch lezen we vandaag dezelfde Bijbel en komen tot totaal andere ontdekkingen. Er zijn bijeenkomsten waar de geringste indicatie tot interesse al geïnterpreteerd wordt als een "keuze voor Jezus" en voordat je het goed en wel in de gaten hebt kukel je zomaar het Koninkrijk van God binnen. En natuurlijk is het avondmal voor iedereen. Zelfs voor de Judassen.

Hoeveel generaties zitten tussen deze twee praktijken? Hooguit twee. Mijn eigen vader vertelde me dat het goede nieuws in zijn tijd en familie was dat je geboren was als kind van satan met als eeuwig perspectief de hel. Tenzij God ingreep. En dat gebeurde maar zelden. Gods quotum voor de geredden was bijzonder schaars.

Geen wonder dat hij (m'n pa) er moeite mee had toen ik hem 30 jaar geleden fluitend kwam vertellen dat ik gered was; geknipt, gewassen en geschoren door Jezus en ik nu 200% zeker wist naar de hemel te gaan.

Gisteren schreef ik over het gesloten geloofssysteem van het Calvinisme. Momenteel ben ik een boek aan het lezen dat "Listening to the beliefs of the emerging churches" heet. Vijf in Amerika bekende predikanten mogen hun visie op de beweging geven die bekend staat als de Emerging Church (de kerk die naar boven stijgt). Ze zijn het in vrijwel alles met elkaar eens dus heel een heel scherp of prikkelend boek is het nu ook weer niet. Die beweging is in zeker zin nog steeds onder water en is op zoek naar positief drijfvermogen.

Het is heel erg interessant om te zien hoe we per generatie diezelfde woorden van God zo ongelooflijk anders kunnen interpreteren en dat iedereen geneigd is om zijn interpretatie als "zuiver" te zien. Tegenwoordig hebben we geen theologen meer en horen we niet meer bij een specifiek theologische school. Iedereen is zijn eigen theoloog geworden. Gelukkig zijn de meesten wel aardig en geven ze elkaar de ruimte zodat het toch leuk blijft.

Ik moet stoppen anders stop je met lezen. ik ga morgen wel verder.

13 augustus 2008

Los Vast

Een groeiend aantal Brandarianen en gelovigen in mijn kennissen- en vriendenkring begint zich openlijk af te vragen of de manier waarop we gestalte geven aan 'kerk zijn' wel effectief is. Op de een of andere manier helpt de manier waarop het nu gebeurt hen niet. Deze vragenstellers maken deel uit van een alsmaar groter wordend leger van verontrusten. Geven ze hun geloof op? Zeker niet? Boycoten ze de diensten op zondag? Absoluut niet. Ze gaan wel kerkshoppen en selecteren daarbij bijvoorbeeld op spreker alternatieve vorm. Of ze blijven thuis en kijken naar Joyce Meijer, Arie vd Veer, Hour of Power of een van de andere zondagochtend kerkvervangers.
Neem ik ze iets kwalijk. Nee. Ik stel dezelfde vragen.

Neem nu de Evangelische beweging (waar ik deel van uitmaak). Als je daar eens goed naar kijkt realiseer je je dat de meeste Evangelische kerken slechts qua vorm anders zijn dan de reformatorische kerken. Ze zitten net zo vast in het gesloten systeem van het Calvinisme!
Dat is veilig omdat alle te bedenken vragen ondervangen zijn en mogelijke antwoordscenario's bedacht, uitgewerkt en uiterst uitputtend gedocumenteerd met elke mogelijke Schriftverwijzing die het gesloten systeem potdicht houden.

Deze nieuwe generatie vragenstellers is niet dom. Ze weten ook wel dat een vormverandering niet structureel antwoorden biedt op hun vragen.
Wat men wil is dat er ruimte is voor die vragen. Deze vragen verkent mogen worden. Een dialoog mogelijk is.
Men is het zat om naar de hoek der verdoemden verwezen te worden als men vragen heeft over homoseksualiteit, seks voor het huwelijk, de drieëenheid, de verlossing, pijn, lijden, het Koninkrijk van God en ga zo maar door
Men baalt ervan om als post-modern, of emerging gebrandmerkt te worden. De meeste brandmerkers snappen trouwens helemaal niets van het post-modernisme, de emerging church of open theologie maar baseren hun oordeel op iets wat ze hebben gegoogeld (uiterst gevaarlijk omdat iedereen alles kan zeggen. Omdat het op het internet staat of in Wikipedia, is het nog niet gezaghebbend!).

Ik heb al een tijdje een droom en dat is om naast het werk in de gemeente een cafékerk te beginnen waar mensen in een gemoedelijke sfeer hun vragen kunnen stellen onder het genot van een kopje koffie, een gas wijn, een potje boer of gewoon water.
Ik geloof oprecht dat er een enorme aantrekkingskracht uitgaat van gemeenschappen die vragen serieus nemen. Daar waar dat gebeurd verandert de publieke opinie.

Afgelopen week werd Tim Keller's "The Reason for God" door Bart Jan Spruyt besproken. In zijn post van 5 augustus vind je de recensie zoals deze ook in HP de Tijd verscheen. Keller krijgt alle waardering! Hij is orthodox evangelisch maar neemt de vragen waar mensen mee zitten serieus. En dat is wat de kerk nodig heeft. Niet alleen voor haar eigen mensen, maar ook voor die daarbuiten.

12 augustus 2008

En... actie!

Ik heb weer een "nurkse" periode. Wil alles achter me laten, kappen met alles wat ik doe en dan opnieuw beginnen. Waarschijnlijk zou ik er dan voor kiezen om precies hetzelfde te doen. Ik heb last van de ongelooflijke traagheid van het bestaan, en dat terwijl de tijd vliegt!

Misschien dat ik daarom zo'n fan ben van de actieserie "24". In "real time", 24 uur en dus ook 24 uitzendingen van bijna een uur, probeert een groep mensen een dreiging van buitenaf het hoofd te bieden. Alles wat het bereiken van het doel in de weg staat, wordt eenvoudigweg opgeruimd waarbij men niet al te moeilijk doet over een slachtoffer meer of minder. De hoeveelheid energie en dynamiek in de serie doet je voortdurend op het puntje van je stoel zitten.
Ik mis dat nogal wat in de plaatselijke kerk.

OM komt er een beetje dichterbij. Snel. Actie. Reageren. Wars van politiek (niet altijd).
Ik zie uit naar mijn trip naar Australie en de Doulos. Het reis-, en spreekschema loopt lekker vol: hatseflats! Lekker meegaan in de maalstroom van actie! Vroeg opstaan, sporten, van hot naar her reizen, nieuwe mensen ontmoeten, bijpraten met oude vrienden en bekenden en het heerlijk overweldigende gevoel dat ik een klein beetje bijdraag aan een werk van God in deze wereld.
Ja, echt, dat mis ik best wel een beetje in de plaatselijke gemeente. Tegelijkertijd maakt die plaatselijke kerk net zo goed deel uit van Gods plan.

Nu zou iemand tegen kunnen werpen dat je in de plaatselijke kerk zelf de aanstichter van een heleboel actie kunt zijn. Dat is zo, maar het is heel erg betrekkelijk. Probeer eens een afspraak op korte termijn te maken met vijf personen. Die moeten allemaal op dezelfde avond kunnen. Voor je het weet ben je dan al een maand verder.
Ik blijf het moeilijk vinden om mee te bijven deinen.

11 augustus 2008

Pepers

Vanmorgen bericht uit India ontvangen dat m'n papers zijn gearriveerd. Drie weken heeft de post er over gedaan! Omdat tante pos er zo lang over heeft gedaan zijn mijn papers tien dagen na de deadline pas binnengekomen. Nu was me beloofd dat ik strafpunten zou krijgen als het niet op tijd binnen was. En die kan ik nu net niet gebruiken. Ik moet gemiddeld een negen scoren om onderzoek te mogen doen. Als ik dat niet haal duurt mijn studie een jaar langer.
De registrar van ICCS heeft me gerustgemaild dat er geen repercussies volgen. Ik blij.
Nu kan ik dan gaan beginnen met de paper die ik moet inleveren voor het nieuwe seizoen. In plaats van vijf (dit jaar) doe ik er volgende seizoen zeven. Dat zal iets meer tijd vergen maar ik wil de vaart er in houden. Vakken voor het nieuwe seizoen?
1) Historoy of Christianity Since Reformation with special emphasis on Ecumism and Evangelicalism, 2) Person and Work of Christ, 3) Coaching and Mentroing Strategies, 4)Strategic Thinking and Planning, 5) Spiritual Formation for Ministry, 6) Church and Ministry en 7) een paper die ik moet schrijven om dispensatie voor een onderwerp te krijgen. Hiervoor hoef ik slechts zeven boeken te lezen.
Al dit voorbereidende werk zal moeten gebeuren tijdens mijn reizerij die op 8 september begint en pas tot rust komt na Januari 2009. Af en toe ben ik tussendoor een paar dagen of enkele weken thuis maar het wordt best wl heftig.

De komende week aan de slag met de voorbereidingen voor de studie voor de OM staf die ik op de Bron zal geven, het voorereiden van een Mentroing CLinic in Ecuador en studies voor een retraite in Canada. Er ligt dus weer genoeg op mij bord.

Gisteren de bevalling van mijn preek preek over de Nieuwe Mens. Ik voelde me ernstig tekortschieten. Wat kun je erover zeggen in dertig minuten?

09 augustus 2008

De hele clan thuis

Vorige week is Moniek uit Barcelona teruggekomen. Met vriendje. Ze willen hier een jaar blijven zodat Moniek haar opleiding af kan maken. Daarna willen ze de wereld in en door.
Ruben heeft z'n toelatingsexamen gehaald en gaat SPH doen. Ook is hij deze week begonnen als zelfstandig ondernemer. Als eigen baasje, met BTW nummer en registratie bij de KvK rijdt hij nu in een Tuk Tuk. Ja, inderdaad, die gemotoriseerde driewielers die in de stad rondrijden. Lekker hard werken en als het een weer wat meewerkt, goed verdienen.
Martijn is voor een week of zes naar de Noordoostpolder om te werken in de Vlasoogst. Sinds er is ingebroken in zijn kamer in Amsterdam wil hij daar eigenlijk niet meer naar terug.
Ellen weet nog steeds niet wat ze wil. Nog even en het maakt niet meer uit wat ze wil omdat het te laat is om zich in te schrijven voor een opleiding.

Al met al een gewoon Nederlands gezin waarbij de Status Quo van de een op de andere dag zomaar helemaal anders kan zijn.

Ook deze week heb ik zitten zwoegen op m'n preek voor morgen. Ik denk dat ik wat last heb van "vakblindheid". Bij alles wat ik bedenk of zie denk ik steeds: "maar dat weet iedereen toch al. Waarom zou ik dat dan nog eens herhalen?". Niet dat ik nu op zoek ben naar briljante wendingen en openbaringen maar m'n zoektocht naar een zo realistische mogelijk verhaal is niet eenvoudig.
Ik pas ervoor om in jargon of dooddoeners te vervallen. Het Leven moet gepredikt worden en in feite wil ik mijn medemens met nog maar een ding lastigvallen: hem en haar liefhebben. En daar moet je niet al te veel over praten. dat moet je gewoon doen. Toch?

Morgenochtend laat ik een lied horen van mijn collega Martin Brand. Het past helemaal bij de preek. Martin is een van de weinigen die mijn hart weet te raken met zijn muziek en teksten. Ik laat er wat plaatjes bij zien. Dat veraangenaamt het luisteren en versterkt de teksten. Hieronder het filmpje van mijn presentatie (de beelden lopen helaas niet helemaal synchroon na de conversie van PPT naar film). Wil je meer van Martin's muziek en bediening weten? Klik hier

07 augustus 2008

Aan de slag met de nieuwe mens

Vandaag aan de bak met "de Nieuwe Mens". Afgelopen zondag vooral gepreekt over de Oude Mens. Aanstaande zondag de ontknoping. Wat is de Nieuwe Mens en hoe gaat die Nieuwe Mens in mijn leven aan de slag? Wat moet ik er voor doen? Waarom is het zo lastig?
Zijn er "tips en tricks"?
Gaat het niet domweg om wat aanpassingkjes hier en daar en de druk van de sociale groep is voldoende om die aanpassing door te voeren en vast te houden?
Hoe reëel is die Nieuwe Mens die "geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid en heiligheid". Grote woorden en beelden worden door de Bijbelschrijvers gebruikt. Een ideaal beeld en gewenste scenario's worden breeduit beschreven. Hoe krijg ik het te pakken. Wat is een reële verwachting voor dit leven?
Want: Waarom zijn zoveel Nieuwe Mensen nog steeds roddelziek, pornoverslaafd, kunnen ze zich maar niet over negatieve zelfbeelden en depressies heenzetten?
Wat is er voor nodig om de liefde van Christus te zien baanbreken in een mens? De liefde van de Nieuwe Mens is vaak ook nog heel erg voorwaardelijk. Waar zijn de liefhebbers?

Ik heb dus wel wat vragen die me leiden in de voorbereiding.

05 augustus 2008

Die oude mens

Voor Feijenoord was er nog de preek waar ik op heb lopen zwoegen. Als je benieuwd bent klik dan hier om de preek te beluisteren of te lezen (lezen geeft meer achtergrondinformatie en alle gebruikte of naar verwezen Bijbelteksten.
Verder is er niet zo veel spannends te melden. Wel dat ik in mijn vakantie toch een oudstenvergadering bezoek.
Volgend jaar toch maar weggaan.
Thuis vakantie houden en tussendoor vergaderen en preken....
Sommigen zullen het toewijding noemen. Anderen zullen menen dat er een steekje los zit.
Zelf houd ik het op een onhandige planning.
Ook is onlangs aangekondigd dat we binnenkort (in januari) een vrouwelijke spreker hebben in de dienst op zondagochtend. Dat beleid en die overtuiging is al 12 jaar geleden vastgesteld door een vorige ploeg leidinggevenden en gemeenteleden. We gaan dat nu daadwerkelijk faciliteren.

Ik verwacht dat er wel reacties op zullen komen. Negatief en Positief. Je moet wel van zeer goede theologische huize komen en over bovengemiddelde inlegkunde en retoriek beschikken om een Bijbels harde zaak neer te zetten tegen een vrouwelijke spreker. Traditie en niet de Bijbel zelf speelt hierin voor velen een belangrijker rol.
Weet je dat er in de NT tijd zelfs een vrouwelijke apostel is geweest. Die arme vrouw (Julia) is in de vertaling omgebouwd naar een man (Junia). Ook Luther heeft haar weggepoetst en er een man voor in de plaats gezet. Vanuit de traditie was het onmogelijk dat Julia een vrouw was geweest, dus maken we er Junia van (niet eens een gebruikelijke naam in die tijd).
En dat allemaal om vrijwel een vers waar Paulus zegt dat de vrouw moet zwijgen. En ja, als je niet kijkt naar de culturele en sociale context, moet de vrouw inderdaad haar mond houden.
Als het om dit soort zaken gaat kunnen mensen enorm rechtlijnig en koppig zijn. Gaat het om zaken die het hart en gedrag raken, zijn we vaak een stuk milder (vooral voor onszelf).

04 augustus 2008

Feijenoord is er nog niet klaar voor

Gisteren ben ik voor het eerst van mijn leven naar een voetbalwedstrijd wezen kijken. Een vriend van me, die onlangs 50 jaar werd, wilde al heel lang een keer naar "De Kuip" en als kado hadden Martha en ik tickets gekocht voor twee jubileumwedstrijden. Die wedstrijden werden dus gisteren gespeeld. Tottenham tegen Dortmund en Feijenoord tegen Celtic.
Ik zat aan de Feijenoord kant tussen de Feijenoord fans die al naar gelang de wedstrijd vorderde steeds meer dronken werden en ook stiller, vooral toen het 3-0 voor Celtic stond.
Het was leuk om daar met mijn vriend Jan naar te kijken. Hij is een echte voetbalfanaat, kent de namen van alle spelers en kent ook de spelregels.
Ik wat minder.
Toen ik die Feijenoorders zo zag zwoegen vroeg ik me enkele keren het volgende af: "en die jongens verdienen een paar miljoen per jaar"?
Tenzij mijn vriend Jan nog een keer wil gaan zul je mij nooit meer in een voetbalstadion zien. Ik besloot mijn mening over voetbal, zo tussen enkele duizenden Feijenoorders, voor me te houden en stilletjes mijn vette hamburger en halve liter bier tot me te nemen terwijl Jan m'n geest verlichtte met achtergrondinformatie en andere zaken die relevant waren voor het volgen van de wedstrijd.

Sommigen, bij de aanvang van de wedstrijd en wanneer hun goden het groen betreden, hieven in extase hun handen op. Ik zag iemand zachtjes met gesloten ogen en in aanbidding heen en weer wiegen.

In de krant toch even in de sportsectie gekeken (normaal leg ik deze apart of doe deze meteen in de oud-papier bak). Iemand die blijkbaar verstand van voetbal heeft schreef dat Feijenoord heeft bewezen nog niet klaar te zijn voor het nieuwe competitieseizoen. Nou, dat is dan heel jammer voor ze want het seizoen gaan echt niet op ze zitten wachten.

Dit is mijn eerste en enige blog over voetbal. Het kan me niet bekoren.

02 augustus 2008

Een radicale breuk

Vroeger wist ik het allemaal wel te vertellen. De oude mens uitdoen en kappen met je vroegere wandel; gewoon doen.
Nu, dertig jaar later, realiseer ik me dat er meer bij komt kijken dan eventjes een besluit nemen.
Zet me onder druk ik ben nog steeds dezelfde knorrige Jan den Ouden als 30 jaar geleden.
Wat is het ongelofelijk moeilijk om echt te veranderen.

En wat slaan we elkaar om de oren met jargon. "Niet uit eigen kracht doen", "meer bidden en bijbellezen", "misschien ben je wel nooit tot geloof gekomen" en "als je echt zou willen zou je het wel doen". "Meer van de Geest, dan zul je eens wat beleven".
De oude mens is vele malen hardnekkiger dan alle goedbedoelde adviezen en is voor velen een sterker magneet dan welke positieve ervaring dan ook.

In Efeze 4 beschrijft Paulus een radicale breuk met de vroegere levenswandel en het als vodden uittrekken van die oude mens. Maar waar zien we nog radicale bekering.

Op 8-8 is er een speciaal evenement op het Mailieveld. Ik heb er niets op tegen dat mensen massaal aan de bidt gaan maar waar ik weeïg van wordt is de beloften en voorwaarden die eraan gekoppeld worden. Als wij massaal aan de verootmoediging gaan zal Gods kracht vrijkomen: "Door verootmoediging, door gebed en vasten zullen de oude bronnen worden heropend en nieuwe worden aangeboord". Zie hier.
Als we niet massaal aan de bidt en de verootmoed gaan; jammer dan, maar er zal geen kracht vrijkomen?

Luther ontdekte dat op blote knieën de Pilatustrap beklimmen hem geen streep dichter bij de ontknopking bracht. De flagellanten die in de Middeleeuwen door Europa trokken en de mensen opriepen tot bekering en verootmoediging terwijl ze zichzelf geselden kwamen ook niet tot een diepe, waarachtige verandering.

Het spanningsveld tussen het uittrekken van de oude mens en het aandoen van de nieuwe is echt en vaak intens. Het duurt tot onze dood. Soms overheerst somberheid over het tekort aan verandering. Andere keren is er euforie omdat we die nieuwe mens opeens zien.

Het fundament van de reformatie en de ontdekking die Luther deed is de Bijbelse waarheid dat "de rechtvaardige uit geloof zal leven". En dat is de revolutie die het leven van eens mens volkomen op z'n kop zet! God neemt en nam het initiatief en biedt als uitweg uit de hopeloosheid geloof aan.

Gaaf! En als ik het daar dan mee moet doen, het zij zo. Geen inspanning van onze kant maar een eenvoudig vertrouwen dat Jezus eens en voor altijd de weg naar Gods heeft vrijgemaakt.